In deze blog gaat het niet over “timemanagement”, zoals je verwacht en toch ook weer wel. Bij de term “timemanagement” denk ik aan agenda’s, to do-lijstjes, timers en klokken die eigenlijk altijd te snel gaan voor je gevoel. Ik wil “timemanagement” eigenlijk eens op een andere manier belichten.

Eigenlijk ben ik al van kinds af aan gefascineerd door tijd en dé tijd. Wat hebben mensen het vaak over tijd! En dan vooral in de zin van “geen tijd voor”, “dat waren tijden” en “als de tijd rijp is”. Ik ben opgegroeid in een gezin waar bij het runnen van een supermarkt, altijd tijd te weinig was. En dan vooral tijd om te slapen, te ontspannen en om eens stil te staan bij de tijd. Waarschijnlijk zit die fascinatie voor tijd en het van tijd tot tijd bijna allergisch reageren op de uitspraak: “druk, druk, druk” daarom diepgeworteld in mijn lijf en zijn.

Tijd is een kwestie van prioriteiten stellen, zei ik al vrij vroeg heel wijs en ik vind het nog steeds een waarheid als een koe. We hebben allemaal evenveel tijd en we beslissen zelf hoe we die tijd invullen, welke prioriteiten we dus aan wat geven en welke dingen onze “tijd” verdienen. Tijd is geld, hoor ik regelmatig, maar is dat wel zo als je het bekijkt vanuit de “tijd is een kwestie van prioriteiten- theorie”?

In het boek “De logica van geluk” vond ik een gelijkgestemde. Schrijver Mo Gawdet zegt dat  mensen tegenwoordig veel ophangen aan tijd. Hij vraagt in het boek of we wel weten dat  tijd eigenlijk niets is? Biologische tijd is er altijd al geweest, mechanische tijd is door de mens verzonnen. Zelfs atomische klokken dienen af en toe bijgesteld te worden, om synchroon met de natuur te blijven lopen. Binnen een paar duizend jaar zou de dag overgaan in nacht als we geen schrikkeljaar hadden toegepast in onze gecoördineerde wereldtijd. Ik stel me daarom een paar vragen: Waarom is die mechanische tijd zo belangrijk geworden, terwijl we ook dagelijks voelen dat het vooral zorgt voor stress en onrust. Waarom voeren we tijdens onze dagdagelijkse bezigheden niet een beetje meer “leven met de stand van de zon” in? Waarom leven we niet iets meer zonder tijd? Net zoals op vakantie; eten wanneer je honger hebt, naar bed gaan als je moe bent, zwemmen als de zon ondergaat, op het heetst van de dag rustig aan doen en een biertje openmaken als de zon verdwijnt…

Natuurlijk! Het is hartstikke handig om een begrip als tijd te kennen en hiervan de vruchten te plukken. Ik vind het heel fijn als ik om 15.00u met iemand afspreek, dat ik er ook vanuit mag gaan dat diegene er dan ook rond die tijd is. Ik vind het ook fijn om te weten wanneer, welke dag en tijd ik een lezing of workshop mag geven en hoelaat een coachee voor de deur staat. Tijd is absoluut handig, maar…. niet leidend, of zelfs lijdend!

Zo leven met tijd heeft nog een nadeel.. Tijdsbesef heeft ook te maken met het hier en nu, en niet het verleden of de toekomst. Denk eens terug aan een moment van puur geluk; bevond je je toen in het verleden, het heden of de toekomst. Alleen in het nu kun je zijn, kun je iets doen en iets veranderen. Dus ook alleen in het nu kun je klein geluk vinden!

Ik vraag me daarom écht steeds meer af: “Misschien is er een betere manier om met tijd om te gaan dan de onze”? Wat denk jij?

Wendy van Oppen
PreventiVIO professional

Facebook
Twitter
LinkedIn